Mayroong
pa bang pag-asa natira o wala nang dapat babalikan at alagaan dahil matagal
nangbasag ang salamin? Ilang dekada na ang nakalipas, ang Pilipinas ay nakamit
ang kalayaan na inaasam sa mga maruruming kamay ng mga Kastila. Pero ang
tiyempo ba sa pagkalaya ay sapat na ba na maging maginhawa ang bansang
Pilipinas kung ipalagay mo matagal nangpatay ang ating Pilipinas. Nasasayang
lang ang ginawa na paghihimagsikan ng mga Pilipino upang mailaya ang patay na
Pilipinas. Sa mga taon na naghintay ang ating bansa, nanatiling bulag ang
iilang mga Pilipino sa sakim ng mga Kastila mas pinalala nila ang tinatawag na
sakit ng lipunan. Sa mga panahong ito, dapat naging magising ang ating diwa ng
lahat ng mga Pilipino at iligtas ulit ang ating bansa sa sakit nito. Ang
mismong sakit ng lipunan ay ang gamot nito kapag magbago at magising ang lahat
sa totoong nangyayari noon. Himagsikan ang naging daan na umilaw at nagpabukas
sa mga mata ng mga Pilipino at nakawala man tayo sa maruming kamay ng mga
Kastila ay nanatili pa rin ang sakit ng lipunan. Kung kaya't ang mga Pilipino
ay hindi nakaahon dahil nakasali na sa kanilang tradisyon ang sakit na
sinasabi. Mahirap na ba talagang hanapan ng gamot ang sinasabing sakit ng
lipunan?
Sabi ng isang Pilosopia, ang korupsyon,
crab mentality, pagiging makasarili, at kawalan ng pagkakaisa ay makikita ng
mga Pilipino sa panahong ito. Ito ang mga sinasabing sakit ng lipunan na hindi
nagagamot ni Simoun sa kuwentong El Filibusterismo. Karamihan sa mga opisyalis
sa pamahalaan ng bansang Pilipinas ay korupt kaya ang bansang Pilipinas ay mahirap pa rin. Ang isyung Pork
Barrel ay nagpapakita na ang mga opisiyalis ngayon ay nagsasalamin sa mga
maruming ginagawa ng mga prayle noon kung saan ang mga hindi makatarungang
paghingi at paggamit ng buwis. Nagsasaad ito ng korupsyon na nangyayari noon at
ngayon. Ang kasarian ng korupsyon ay isa lamang sa mga sakit ng lipunan na pinag- dudurusahan ng bansang Pilipinas, si Maria Clara at ang salamin na
tinutukoy rito. Ang pagka-makasarili ng iilang may awtoridad ay pangunahing
dahilan kung bakit magkawatak-watak ang bansa kung kaya’t hindi umuunlad sa
kahirapan ang Pilipinas. Ito ang mga dahilan kung bakit namatay na ang bansang
Pilipinas noon. Kahit kumilos ang mga Pilipino noon upang mabigyan gamot ang
sinasabing sakit sa pamamagitan ng paghihimagsik, huli na ang kanilang kilos
para sa suliranin. Ano ang nagawa na ang kanilang kilusan tungkol nito?
Nasayang
man ang pagsisikap nila sa pagligtas ng Pilipinas, hindi pa huli ang lahat at
mayroon pang paraan upang maibuhay ang namatay na at maayos pa ang basag na
salamin. Ang mga mabubuting gawin nating mga Pilipino ay ang pagtitipon sa mga
piraso ng salamin dahil mismo ang mga Pilipino ang nagsasalamin ng Pilipinas
kung sira ang ating diwa ay basag rin ang Pilipinas pero kung hindi ay
kabaligtaran ang ating makikita. Matatagalan man ang proseso ng pagbabago ng
mamamayan kung kaya't maging mas mahirap at mabigat na gawain. Kinakailangan
ang pakikipagtulungan ng mga Pilipino lalong lalo na sa mga kabataan at matanda
dahil sa mga panahon ngayon ay hindi sila nagkabati sa mga bagay-bagay. Ang
pagkawala ng pag-maintindihan ng mga matanda at bata ay isa sa mga sakit ng
lipunan at kapag ginamit na ito ay maging susi ito sa mga solusyon sa iba pang
sakit. Sa mga dibdib ng mga Pilipino, buhay pa rin ang bansang Pilipinas at ito
ang mag-udyok at maggagabay sa mga Pilipino patungong pagbabago. Ito ang
bansang sinilangan; sinilangan ng pagkakataon na buhayin ang namatay na diwa at
ito ang diwang Pilipinas. Hindi ibig sabihin na ang pagkamatay ng Pilipinas
noon ay wala ng pag-asa na magbago at maghanap ng paraan na mabuhay ito. Ang pagtama ng mga gawain ay magsisimula ng pagsilang ng bagong Pilipinas. Kaya sa mga gagawin pag-babago ng mga Pilipino
ay darating ang panahon na mailuwal sa sinapupunan ang bagong bansa at ito ang
Pilipinas na buhay at buong salamin.
